september 2021
Veel mensen schilderen als hobby. Het is niet ingewikkeld, als ik mijn schoonheidsspecialiste moet geloven. Mensen volgen een cursus en leren binnen enkele uren hoe ze hun eigen kunstwerken kunnen creëren. Daarna maken ze schilderijen waarmee ze hun huis decoreren of hun vrienden blij mee maken. Normaliter hebben ze geen ambitie om een nieuwe Rembrandt te worden.
Ook veel mensen schrijven als hobby. Met schrijven gaat het er echter anders aan toe. Mensen volgen doorgaans geen cursus, maar zetten gewoon hun gedachten op papier. Vaak schrijven ze over hun levenservaringen of over een onderwerp waar ze van overtuigd zijn dat ze daar een bepaalde kennis over bezitten. Meestal hebben de mensen dan ook de ambitie om gepubliceerd te worden en zoeken daarom naar een uitgever.
Waarom mensen deze twee hobby’s op verschillende wijze benaderen, blijft voor mij voor alsnog aan raadsel. Wat ik wel weet is dat een gemiddelde uitgever in Nederland 800 manuscripten per jaar ontvangt en maar 2 manuscripten uiteindelijk de boekenwinkel bereiken! Tijdens de lockdown gingen nog meer mensen schrijven en kregen de uitgeverijen het drukker, met als resultaat dat veel uitgeverijen een manuscriptenstop hebben ingesteld. Het houdt in dat ze überhaupt geen manuscripten willen ontvangen en niet op zoek zijn naar nieuwe schrijftalenten.
Wellicht een bittere pil voor mensen die op dit moment ‘een bestseller’ aan het schrijven zijn. Wellicht een opluchting, er zijn in Nederland tenslotte maar 115 schrijvers die rond kunnen komen van het schrijven en de rest moet nevenactiviteiten doen om brood op de plank te krijgen. En ik vraag me af: wordt het niet weleens tijd om schrijven en schilderen dezelfde hobby-status te geven? Schrijf je gedachten op, geef je boek uit in eigen beheer en maak je vrienden en familie er blij mee. En vergeet vooral je ambitie om de nieuwe Saskia Noort te worden.
