Als je googelt op ‘balansdag’, dan lees je dat daarmee een dag bedoeld wordt waarop je je lichaam en calorie-inname in balans brengt door goed op je voeding te letten. Ik neem regelmatig een balansdag, maar ik heb voor mijzelf er een andere definitie voor bedacht. Voor mij is dat een dag waarop mijn lichaam energie bijtankt. Zeker nu in de herfst heb ik, net als de meeste mensen over het algemeen, wat minder energie: ik kan zomaar van streek raken door een vervelende opmerking, ik slaap slechter, ik voel me opgejaagd. En dan is het alweer donderdagavond, ik zet mijn wekker op half acht omdat vrijdagochtend mijn vaste golfochtend is. Diep van binnen voel ik meteen weerstand. En ik heb geen idee of het ligt aan het feit dat de weervoorspelling slecht is of dat ik de flightindeling niet fijn vind. In eerste instantie beslis ik om door te zetten en gewoon te doen wat op de dagplanning staat; na het golfen heb ik nog een afspraak met een meelezer van mijn manuscript en ’s avonds ga ik met vrienden bowlen. Als ik in het midden van de nacht opeens wakker ben en een tijdje in mijn bed lig te draaien van onrust, besluit ik om naar mijn lichaam te luisteren. Ik zet de wekker uit. ’s Ochtends stuur ik als eerst een appje naar mijn golfvriendinnen waarin ik me excuseer voor mijn afwezigheid. Ik loop daarna naar de woonkamer en zet de open haard aan. Als ik in de brandende vlammen kijk en hun warmte voel, merk ik dat mijn lichaam begint te ontspannen. Ik zet koffie en pak uit de koelkast een doos van banketbakkerij van Velzen met gebakjes die overgebleven zijn na de visite van gisterenavond. Open haard, koffie en een bom aan calorieën – dat is wat mijn lichaam NU nodig heeft. Dit is het begin van MIJN balansdag.