8 maart is Internationale Vrouwen Dag, de dag wanneer gelijkwaardigheid in onze samenleving centraal staat. In sommige landen wordt de dag meer gevierd dan in andere landen. In de Sovjet-Unie, waar ik opgroeide, was het een van de grootste feestdagen van het jaar. Elke vrouw kreeg bloemen: van haar zoon, haar echtgenoot of vriend, haar mannelijke collega’s, haar vader en ga zo maar door.
Een keer per jaar werd je als vrouw in de spotlight gezet. De rest van het jaar was het best ongebruikelijk om bloemen te krijgen, ook gezien het feit dat ze duur waren. De traditie bestaat in de voormalige Sovjet-Unie en omringende landen nog steeds. In Nederland wordt de dag nauwelijks gevierd. Waarom niet eigenlijk?
Gendergelijkheid is nog steeds niet de norm in ons land en Nederland staat, volgens het Global Gender Gap Report van het World Economic Forum, helaas nog op een beschamende 31e plek als het gaat om gendergelijkheid. Het rapport is in maart vorig jaar gepubliceerd. Op welke plek zou Nederland nu staan, gezien de #metoo ontwikkelingen van de afgelopen maanden? En zijn de ontwikkelingen wellicht de reden om Internationale Vrouwen Dag dit jaar juist wel te vieren? Ik begrijp wel dat je niet van demonstraties of andere activistische bijeenkomsten bent. Ik ook niet. Hoe kunnen we dan deze dag vieren? Hierbij een paar suggesties. Bestel iets bij een vrouwelijke ondernemer bij jou in de buurt, bijvoorbeeld een bos bloemen bij Bloemen bij Kim op het Stationsplein of een maaltijd bij Herberg Jan. Connect met de vrouwen om je heen: maak een wandeling met je moeder, kook voor een vriendin, maak ontbijt op bed voor je huisgenote of kom naar de bijeenkomst van Vrouwen Netwerk Heiloo. Ik heb mijn plannen gemaakt. En jij?