juni 2025

Ik blader door een glanzend lifestyletijdschrift. Het is zo’n uitgave waarin alles net iets mooier lijkt dan in het echte leven: huizen met infinity pools, gerechten met eetbare bloemen en mensen die stralen alsof ze nooit een slechte dag hebben.

Mijn oog valt op een spread over een brillenwinkel. Op de grootste foto zie ik een man en een vrouw op een bankje voor hun zaak. Ze lachen ontspannen in de camera. Hun outfits zijn tot in de puntjes afgestemd; zelfs de kleuren matchen. Ik blijf even hangen. Geen idee waarom. Misschien door hun uitstraling. Misschien door haar gave sneakers. Even verderop: een spread over het nieuwe boek van Roos Moggré. Een piepkleine afbeelding van het boek, maar een paginagrote foto van de auteur zelf. Stralend, zelfverzekerd, een vertrouwd gezicht. Ik zie hetzelfde patroon bij een reportage over een modewinkel. Veel foto’s van kleding, maar ook een prachtige portretfoto van een stel. Ik hoef niet te gokken: dit zijn de eigenaren.

Als ik een half uur later het tijdschrift wegleg, realiseer ik me iets. Mensen kopen geen producten. Ze kopen de verhalen erachter. Een gewone advertentie voor een brillenwinkel had mijn aandacht niet getrokken. Maar dat stel op het bankje? Sympathiek. Haar sneakers? Wil ik ook. Hetzelfde met die modezaak: ik weet niets meer van hun kleding, maar ik vond de eigenaren meteen leuk en heb dus meteen gecheckt waar de winkel zit. En ja boeken… Boeken van BN’ers verkopen meestal omdat mensen benieuwd zijn naar hun verhaal.

We zijn allemaal een eigen merk, bewust of onbewust. En elk merk vertelt een verhaal. Wat is jouw verhaal? Wat maakt jou herkenbaar, inspirerend, of gewoon… leuk om te volgen op bijvoorbeeld Insta? Een goede vraag om eens over na te denken. Of misschien zelfs om vandaag al antwoord op te geven. Want wie weet wie er op dit moment door jouw tijdlijn scrolt… En blijft hangen. Gewoon, om jou.