februari 2025
Toen ik jong was, dacht ik dat liefde en relaties vanzelfsprekend waren. Hoe ouder ik word, hoe meer ik me realiseer: liefde is niet simpel. Het is geen verhaal van “ze leefden nog lang en gelukkig”, maar een ontdekkingsreis, vol lessen en inzichten die je onderweg oppikt.
Ik was achttien toen ik trouwde en op mijn negentiende werd ik moeder. Zo ging dat vroeger in de Sovjet-Unie en ik deed wat er van me werd verwacht. Het huwelijk hield niet lang stand. Gelukkig heb ik er een lieve zoon aan overgehouden, mijn steun en toeverlaat in alles.
Mijn tweede huwelijk duurde ruim twintig jaar. In die tijd leerde ik dat mensen naar elkaar kunnen groeien, maar ook uit elkaar, zelfs als je alles probeert. Toch bracht ook dat huwelijk iets waardevols: een fantastische zoon. Hij, net als mijn oudste, is een bron van trots en vreugde.
Daarna nam ik bewust een paar jaar de tijd om mijn gemiste jeugd in te halen. Oh, wat heb ik ervan genoten! En toen kwam misschien wel de grootste uitdaging in mijn leven: ik besloot dat ik een partner wilde. Dat betekende serieus in de spiegel kijken en vragen stellen. Wat verwacht ik van een relatie? Wat kan ik zelf bieden? Wat maakt een relatie succesvol?
Ik dook in zelfstudie, las boeken over relaties en luisterde naar inspirerende sprekers, vooral mannen. Het was fascinerend om te ontdekken hoe anders mannen relaties benaderen. Ik volgde webinars van experts uit verschillende landen en vergeleek ik hun visie. Die mix van kennis en inzichten heeft me geholpen. Ik leerde niet alleen hoe ik een relatie kon aangaan, maar ook hoe ik die kon laten groeien. Uiteindelijk leidde dat tot het vinden van een partner die écht bij mij past.
Met Valentijnsdag in zicht besef ik opnieuw hoe belangrijk het is om een relatie niet als vanzelfsprekend te zien. Liefde vraagt aandacht, en wie erin investeert, zal ontdekken dat het je leven kan verrijken op een manier die je nooit voor mogelijk had gehouden.
