‘Concerten Taylor Swift in Wenen afgelast na dreiging terreuraanslag. Veiligheidsmaatregelen concerten Adele aangescherpt,’ schreeuwen de krantenkoppen. Precies een week geleden was ik nog met mijn partner bij het concert van Adele in München. Hebben we gewoon geluk gehad?
Ik vraag me af of je het je nog kunt permitteren om een evenement te bezoeken zonder de veiligheidsrisico’s te overwegen. Voor mij is dat helaas niet meer het geval.
Het begon in mei, toen een goede kennis die betrokken was bij de organisatie van het Eurovisie Songfestival me vroeg of ik kaarten wilde. Als grote fan van het festival was ik in eerste instantie enthousiast, maar na wat overwegingen besloot ik het aanbod af te slaan. Malmö, bekend als een van de meest onveilige steden in Zweden, zou de gaststad zijn, en de deelname van Israël zou ongetwijfeld politieke onrust met zich meebrengen. Voor het eerst in mijn leven voelde ik dat het veiliger was om de drukte te vermijden en alles vanuit de veilige omgeving van mijn eigen huis te volgen.
Begin augustus gingen we naar de Olympische Spelen in Parijs. Vanaf het moment dat ik op social media deelde dat we onderweg waren, stroomden de waarschuwingen binnen. Mensen wezen me op de dreiging van terroristische aanslagen en drongen aan op voorzichtigheid. In Parijs troffen we een bijna lege stad aan, zonder toeristen, maar met een overweldigende politieaanwezigheid (45.000 agenten, las ik ergens). Hoewel we ons veilig voelden, bleef de dreiging in mijn achterhoofd hangen.
Nu, met de gebeurtenissen rond Taylor Swift en Adele, vraag ik me af: is dit de nieuwe realiteit? Gaan we grote evenementen voortaan mijden en kiezen we steeds vaker voor de veiligheid van thuis? Het is een vraag waar ik mee blijf worstelen, en ik vraag me af hoe jij hiertegenover staat.