april 2025

Een paar weken geleden had ik een heerlijk avondje uit, gewoon in ons eigen dorp. Met mijn partner en twee vrienden liepen we vanuit huis – twintig minuten wandelen – naar de Cultuurkoepel voor The Beatles Story. Een tribute aan zestig jaar Beatles. Wat een feest van herkenning! Natuurlijk is Carré in Amsterdam ook prachtig, maar dit was zó fijn: geen gedoe met parkeren, geen uren reizen, maar gewoon cultuur, muziek en gezelligheid op loopafstand.

The Beatles… Ik ken hun nummers nog uit mijn jeugd. Ik zat op een school waar we vanaf ons zevende Engels leerden. De liedjes van The Beatles waren ons oefenmateriaal. Zin voor zin ontrafelden we de teksten, net zo lang tot we ze begrepen.

Later studeerde ik moderne vreemde talen, waaronder Engels, aan de universiteit. In de zomermaanden ging ik drie jaar op rij naar Engeland, om de taal in een natuurlijke omgeving te leren én om wat bij te verdienen. Ik werkte op een boerderij, waar ik aardbeien plukte van ’s ochtends vroeg tot het avondeten. Het was zwaar werk, maar het leverde me een klein fortuin op – althans, voor de begrippen van de Sovjet-Unie. Van dat geld kocht ik elk jaar een auto. Een Lada met het stuur aan de verkeerde kant. Ik reed ermee terug naar Moldavië (zonder navigatie!), liet het stuur ombouwen, en verkocht de auto met winst. Zo begon mijn ondernemersreis. En weet je wat? Elke ochtend op die Engelse farm begon met een liedje van The Beatles. Strawberry Fields Forever.

En daar zat ik dan, jaren later, weer luisterend naar diezelfde muziek. Al die herinneringen kwamen in golven terug. Het voelde even alsof alles samenkwam: mijn jeugd, mijn eerste stappen in het buitenland, mijn liefde voor taal. Muziek is magisch. Het is tijdloos. En soms hoef je niet ver te reizen om een reis door de tijd te maken. Soms begint het gewoon met een liedje.