april 2022
Op donderdagochtend, de eerste dag van de Russische invasie in Oekraïne, belde de directrice van het verzorgingstehuis van mijn moeder. Het tehuis bevindt zich in een klein stadje in Moldavië en is maar vijftig kilometer verwijderd van de grens met het pro-Russische Transnistrië, waar sinds de tijden van de Sovjet Unie het 14de legioen van het Russische leger gestationeerd is. De bejaarden waren ongerust, want ze hebben de hele nacht bombardementen en schietpartijen gehoord.
Ik moest van de directrice een plan B bedenken voor mijn moeder, want er was geen enkele twijfel over het feit dat ook Moldavië door Rusland zou worden ingenomen. Ik raakte in paniek en niet wetende wat ik moest doen, zat ik de hele dag naar NPO 1 te kijken, waar de een na de andere Ruslandkenner voorbij kwam. Tegelijkertijd belde ik met mijn familie in Moskou en Moldavië. Van hen heb ik verhalen gehoord over verschrikkelijke gebeurtenissen in de Donbass regio, die daar sinds 2014 plaatsvinden en die hier in het nieuws nooit uitgelicht werden. Ik heb ook begrepen waarom Rusland Oekraïne in verband met nazi en fascisme brengt.
Het is me duidelijk geworden dat we in het midden van een informatieoorlog zitten. Wat klopt aan de informatie die we krijgen? En ik heb het niet alleen over de mainstream media. Klopt het bijvoorbeeld dat meneer Zelenski in het bezit is van een grote villa in Florida en een biljoenenrekening bij een Amerikaanse bank? Grote machten strijden met elkaar, en de onschuldige mensen zijn daar de slachtoffers van. Net als jullie allemaal zit ik dagelijks te huilen bij de TV beelden van de Oekraïense vrouwen en kinderen die moeten vluchten voor hun leven. Wij, als gewone mensen, zullen nooit precies weten wat er speelt, maar voor mij is een ding zeker: niets kan rechtvaardigen wat meneer Putin doet.
