juli 2021
Keerpunt van onderwijs ontwikkeling?
Een crisis vergroot meestal de imperfecties van een maatschappij en wordt daarom ook vaak gezien als een keerpunt in de ontwikkeling van deze. Denk bijvoorbeeld aan het Deltaplan dat werd ontwikkeld na de watersnoodramp in 1953. Toen werden niet alleen de Nederlandse dijken versterkt, maar ook het hele nieuwe verdedigingssysteem ter bescherming tegen hoogwater van de zee gerealiseerd – een keerpunt in de ontwikkeling van het waterkering-systeem en een structurele oplossing van het probleem.
De coronacrisis heeft een grote impact gehad op het Nederlands onderwijs. Denk aan de leerachterstand bij de leerlingen en aan de mentale gevolgen van de corona-beperkingen op langere termijn op de generatie die in de toekomst onze samenleving moet gaan dragen. Maar wordt de crisis ook een keerpunt van de ontwikkeling binnen het onderwijs?
Er is 8,5 miljard euro beschikbaar gesteld als steun voor het onderwijs. Mijn vraag is: wat gaat er met het royale budget gebeuren? Gaan we structureel kijken naar het Nederlandse onderwijssysteem? Wellicht komt het door het feit dat ik negentien jaar voor de klas heb gestaan, maar ik heb veel vraagtekens bij hoe het onderwijs in ons land in elkaar zit. Bijvoorbeeld: Waarom worden de kinderen op hun twaalfde gedwongen om te kiezen wat ze gaan doen als ze volwassen zijn? Waarom moeten ze op dezelfde leeftijd naar een andere school, met als gevolg dat de vriendengroepen uit elkaar worden gehaald? Als leerlingen op verschillende scholen met verschillende boeken werken, krijgen ze dan dezelfde kennis? Waarom worden op school lessen per vak gegeven als in het echte leven alles met elkaar verbonden is? Hoe komt het dat de Nederlandse kinderen de laagste leesmotivatie ter wereld hebben? Als 8,5 miljard niets gaat veranderen aan het bestaande denken binnen de bestaande structuur, dan is dat naar mijn mening een gemiste kans.
