maart 2025
Afgelopen zondag was ik op een uitzwaaifeestje van de zoon van onze vrienden. Hij vertrekt voor een half jaar op wereldreis, met slechts een enkele ticket naar Hanoi (Vietnam) en vier overnachtingen geregeld. De rest? Dat ziet hij wel.
Zijn vader, die zelf veertig jaar geleden een jaar lang rondtrok, vertelde vol enthousiasme over zijn eigen avonturen. Het was een tijd zonder internet, zonder mobiele telefoons, zonder de luxe van digitale reisplanners. Contact met het thuisfront ging via brieven of collect calls. Reizen betekende écht loslaten en in het moment leven. Zo belandde hij in Los Angeles bij een rijke dame die hij eerder in Thailand had ontmoet. Een maand lang woonde hij in haar villa, waar hij klusjes deed in ruil voor onderdak. Tot hij iets té goed integreerde en een relatie kreeg met een van haar vriendinnen. Hij werd snel verzocht te vertrekken. Een belevenis dat toen zonder Booking.com of Airbnb’s ging.
Tegenwoordig ziet de wereld er anders uit. Met een smartphone en wat apps kun je vrijwel alles plannen en verrassingen vermijden. En het thuisfront bijna a-la-minute via Polarsteps mee laten beleven… Maakt dat reizen minder avontuurlijk? Kun je nog echt verdwalen en onverwachte situaties op je pad laten komen? Misschien.
Toch is er één ding dat nooit verandert: de reiziger zelf. Vader en zoon delen iets waardevols – hun openheid, hun sociale karakter en het gemak waarmee ze nieuwe contacten leggen. Het maakt niet uit hoe de wereld om hen heen verandert, zij vinden altijd een weg, niet alleen naar nieuwe bestemmingen, maar ook naar bijzondere ontmoetingen. En misschien is dat wel het echte avontuur: niet de plekken die je bezoekt, maar de verbindingen die je onderweg maakt. Of je nu in de jaren ’80 of anno 2025 op reis gaat, jouw persoonlijkheid is de sleutel tot een bijzondere ervaring en een reis vol verhalen.
