Toen mijn oudste zoon zesentwintig jaar geleden op voetbal ging, wist ik niks van het spelletje. Ik bedacht me dat, om het leuk te gaan vinden om elke zaterdag langs het voetbalveld te staan, ik me in het voetbalspel moest gaan verdiepen. En dat deed ik. En zo groeide mijn liefde ervoor. Ik luisterde elke zondagmiddag naar NOS Langs de Lijn en keek ‘s avonds naar alle samenvattingen in Studio Sport. En omdat er toen nog geen wedstrijden op tv werden uitgezonden, kocht ik een seizoenkaart van AZ. Ik belande in een mannenwereld, want er waren hooguit een handvol vrouwelijke supporters aanwezig in het hele stadion. Destijds in De Hout was er ook maar één vrouwentoilet!
De seizoenkaart heb ik nog steeds en voetbal is niet meer uit mijn leven te denken. Elke zondagochtend tijdens het ontbijt, kijk ik naar het praatprogramma Goedemorgen Eredivisie. Daarna blijft de tv op dezelfde zender de hele dag aanstaan. En ik ga pas naar bed als ik de deskundige analyses van Perez heb gehoord. Overigens vind ik het erg jammer dat VI is gestopt, ik keek jarenlang met veel plezier elke maandag- en vrijdagavond naar het programma.
Met buitenlands clubvoetbal heb ik niet zo veel. Real Madrid, Machester City, PSG en andere soortgelijke clubs interesseren me niet. Waarom? Omdat het daar meer om het geld gaat, dan om de puurheid van het spel. Ik wil niet naar voetballende miljonairs in korte broekjes kijken. Ik zie liever Zico Buurmeester uit Egmond aan den Hoef binnenkort in de basis van AZ.
In november barst het WK Voetbal feest los in Qatar. Ik ben er samen met mijn partner bij. We hebben kaartjes voor de drie groepswedstrijden van het Nederlands elftal. Nog nooit in mijn leven ben ik op zo’n grote voetbaltoernooi aanwezig geweest. Mijn voetbalhart begint met de dag harder te kloppen!